استعاره های مفهومی زمان در زبان فارسی: رویکردی شناختی – پیکره ای
بازنشرانتشار نخست: مجلۀ مطالعات زبان ها و گویش های غرب ایران چکیدهاستعاره نوعی نگاشت منظّم بین دو حوزة مفهومی است. در استعاره حوزهای تجربی که حوزة مبدأ خوانده میشود، بر حوزة دیگری که حوزة مقصداست، نگاشت میشود. مفاهیم انتزاعی مانند زمان، بهوسیلة استعارة مفهومی در ذهن بشر درک و مفهومسازی میشوند. هدف پژوهش حاضر بررسی […]
استعاره های مفهومی زمان در زبان فارسی: رویکردی شناختی – پیکره ای Read More »