بخش دومتوضیحات (بر اساس شماره‌گذاری‌های بخش اول جستار) (ابتدا بخش اول جستار را بخوانید) [1] طنز زبان‌پایه سابقه‌ای طولانی دارد. آن‌چه سیسرو (سیسرون) از آن با صورتِ de dicto (در مقابل de re) یاد می‌کند ناظر بر همین بهره‌گیری از ویژگی‌های صوری زبان و صورت بانی در طنزآفرینی است. حتی نمونه‌های پراقبال‌شده‌ای از دستِ I […]

یادداشت‌های رو-زبان «مغزپوسیدگی» را به پیامدهای زیان‌بار مصرف بی‌رویه‌ی مواد محتواییِ کم‌کیفیتِ اینترنتی می‌شناسند. «رواج‌دادنِ» این واژه، برخلاف ظاهر غلط‌اندازش، کار شیفتگانِ «فرهنگ نخبگانی» و بدگمانان به اینترنت نیست؛ اگر رواج‌دادنِ brainrot و معنی‌ها و تداعی‌های نوین آن دستاوردِ گفتمانی آن‌ها بود نه با روح زمانه نسبتی می‌یافت، نه به چنان گردش خیره‌کننده‌ای می‌افتاد و

پیوست ویژه نامه‌ی «زبان، هنر مفهومی و چرخش زبان‌شناختی در هنر» سه اثر متن‌پایه از گلن لیگن (Glenn Ligon) تصویر شماره ۱: I Lost My Voice I Found My Voice صدایم را از دست دادم، صدایم را یافتم تصویر شماره ۲: I’m turning into a specter before your very eyes and I’m going to haunt

پیوست ویژه نامه‌ی «زبانِ نام» https://zabandad.com/wp-content/uploads/2024/11/زبان-نام؛-نام-من-چیست.mp4 پس از آنکه  کاسیوس مارسلوس کلِی  (Cassius Marcellus Clay) در سال ۱۹۶۴ نام‌ کوچک خود را به محمد و نام خانوادگی‌ا‌ش را به علی تغییر می‌دهد پی‌گیرانه از رسانه‌ها، هواداران و حریفان می‌خواهد او را با این نامِ نو بشناسند و صدا زنند. او بارها می‌گوید که نام پیشین‌اش ماترک دوران

ضمیر و تکرار ضمیر در کارتون‌های دوران‌ساز جولز فایفر (Jules Feiffer) کارکرد پررنگی داشته‌اند‌ (بنگرید به Solomon, 1978). در  کارتون بارگذاری‌شده در این صفحه ویژگیِ خودمحور، خودستایانه و توجه‌ستانانه‌ی یکی از مشارکان از رهگذر تکرار ضمیرِ  اول‌شخص مفرد بازنمایی شده است.طرفه این‌که «قهرمان» بی‌وقفه صورت غیرفاعلیِ ضمیر اول‌شخص مفرد، (Me)، را به کار می‌برد؛ بسامد