سررشته‌های زبان‌شناختی

تصویرگونگی (iconicity) ناظر بر رابطه‌ی غیرتصادفی یا غیردلبخواهانه صورت نشانه‌های زبانی (Linguistic Signs) با معنای آن‌هاست. این مفهوم نشان می‌دهد که برخلاف دیدگاه سوسوری، که رابطه‌ی بین دال و مدلول را معمولاً دلبخواهانه(Arbitrary) می‌داند، در بسیاری از موارد، صورت واژه‌ها، آواها، یا ساختارهای دستوری می‌توانند معنای خود را بازتاب دهند.

قانون زیپف (Zipf’s Law) یکی از مفاهیم جذاب و بنیادین در زبان‌شناسی و تحلیل داده‌های زبانی است که به بررسی الگوهای توزیع واژه‌ها در متون و گفتار می‌پردازد. این قانون که توسط جورج کینگزلی زیپف (George Kingsley Zipf)، زبان‌شناس و ریاضیدان آمریکایی، در اوایل قرن بیستم فرمول‌بندی شد، نشان می‌دهد که

1-مقدمه کامری[1] (1976) نمود دستوری را شیوۀ  نگریستن به ساختار زمانی درونیِ یک موقعیت می‌داند. چنان‌چه زمانِ دستوری ((tense را از نمود دستوری (aspect) متمایز کنیم : از حیث زمانی، کِی                                                              when Tense: temporally از حیث زمانی، چگونه                                                         Aspect: temporally how (معمولاً در دستور سنتی زمانِ دستوری ((tense را از

بازنگری لوینسون در آرای گرایس او را به ابزارهای نظری لازم برای تبیین پدیده های نحوی مجهز می کند. به زعم وی استنتاج کاربردشناسی نه الزاماً در سطح پاره گفتار بافت وابسته که بر جمله مستقل از بافت نیز اعمال می شود. به بیان دیگر ملاحظات کاربردشناختی حتی پیش از

مرور مقالۀ صورت های عذرخواهی در انگلیسی نیوزلندی تألیف هلمر مروری بر مقاله صورت های عذرخواهی در انگلیسی نیوزلندی(هلمز) در حوزه ی مطالعات کاربردشناختی و زبانشناسی اجتماعی، راهبردهای عذرخواهی و صورت های زبانی تحقق‌بخش آن‌ها توجه شماری از پژوهشگران را برانگیخته است. هولمز از جمله پژوهشگرانی است که صورت‌بندی‌ها و

در سنت مطالعات زبان‌شناسی اجتماعی و تحلیل انتقادی گفتمان به تفاوت‌های جنسیتی در زبان توجه قابل‌اعتنایی شده است. از مطالعاتی که به ویژگی‌های «ساختاری» زبان (مانند جنس دستوری) می‌پردازند تا پژوهش‌هایی که تفاوت در الگوهای «کاربرد» را کانون توجه خود قرار داده‌اند. حقوق سوژگیِ نابرابر در تعامل، چشم‌پوشی زنان از