بازنشر انتشار نخست: نشریۀ پژوهش‌های زبان‌شناسی عبارت زبان‌گیر عبارتی است که شرایط رخداد لغزش زبانی در آن به صورت عمدي ایجاد شده باشد. کاربرد عبارت زبان گیر بدین صورت است که از کسی خواسته می شود که آن را چند بار بی درنگ و پشت سر هم بازگو کند. هدف از طرح عبارت هاي زبان گیر […]

بازنشر انتشار نخست: کتاب مجموعه مقالات نخستین همایش ملی ادبیات داستانی و ترجمه چکیدههدف از این پژوهش، که عزیمتگاه آن تأمل در شیوه‌های برهمکنش نوعِ گفتمان و شیوۀ ترجمه است، شناسایی و مقایسۀ میزان اقبال مترجمان فارسی به سازوکارهای تصریح ترجمه‌ای در حوزۀ عملیات تعبیرگری توجه – مشخصاً مجاززدایی و تقویت ارجاع به قالب – در

بازنشرانتشار نخست: نشریه‌ی پژوهش‌های زبان‌شناسی تطبیقی چکیدهدر این مقاله به بررسی ساخت موسوم به فاعل غیرکانونی میپردازیم که در آن مطابقه میان تجربه گر و فعل از طریق واژه بستی صورت میگیرد که میزبان آن سازۀ پیشا فعلی ست. عدم وجود مطابقۀ کانونی برخی از پژوهشگران را بر آن داشته که تجربه گر را مبتدای

بازنشر انتشار نخست: نشریۀ پژوهش‌های زبان‌شناسی تطبیقی چکیده ادبیات بدان گونه که در این مقاله از آن یاد شده، یکی از زیرمجموعه های هنر و در زمره ی حقیقت و زیبایی به شمار می رود. این نوع هنری که در فرهنگ ایران و زبان فارسی بیشتر به شعر و سروده تعبیر یافته، مانند هر پدیده‌ی دیگری خاستگاهی

بازنشر  انتشار نخست: مجلۀ تازه‌های روان‌درمانی چکیده طی دو قرن گذشته در پژوهش های روان‌پزشکی و در چند دهۀ اخیر در پژوهش‌های علمی بین رشته‌ای وابسته با توان‌بخشی گفتار و زبان درباره ماهیت زبان‌پریشی و روش‌های درمانی آن پژوهش‌های زیادی انجام شده است، ولی با توجه به پیچیدگی ماهیت زبان و رابطۀ زبان و مغز 

بازنشر  انتشار نخست: مجموعه مقالات نخستین همایش ملی زبان‌شناسی، ایران‌شناسی و مطالعات ترجمه چکیده در زبانشناسی شناختی معنی محصول مشارکتِ توأمان محتوای مفهومی و نحوه تعبیرگری آن محتوا تلقی میشود. مقصود از تعبیرگری درک و ترسیم یک موقعیتِ واحد به شیوههای گوناگون است. به رغم دخالت هر دو عامل مزبور در تشکیلِ معنی منزلت این

بازنشر انتشار نخست: ویژه‌نامۀ نامۀ فرهنگستان زبان‌شناسی شناختی یکی از سه نگرش عمده زبان‌شناسی معاصر و در ردیف نگرش‌های صورت‌گرا و نقش‌گرا در نظر گرفته می شود (دبیرمقدم، 9: 1389).خاستگاه آن اساساً به نخستین سال های دهه 1970 میلادی و ناخشنودی پژوهندگان حوزه‌ی زبان از رویکردهای صورت گرا باز می گردد. سرچشمه‌های آن را باید در

بازنشر انتشار نخست: انجمن زبان‌شناسی ایران از همان نخستین روزهای رواج اصطلاح‌های social distancing و social distance در جهان انگلیسی‌زبان به نارسایی و، مهم‌تر از آن، به غلط‌اندازیِ این نماد زبانی اشاره شده است. خاستگاه این نقدها عمدتاً سنت‌های جامعه‌شناسی و روان‌شناسی بوده است. با این حال، چند زبان‌شناس، از جمله دیوید کریستال، خطای گفتمانی حاکم