سررشته‌های زبان‌شناختی

در سنت مطالعات زبان‌شناسی اجتماعی و تحلیل انتقادی گفتمان به تفاوت‌های جنسیتی در زبان توجه قابل‌اعتنایی شده است. از مطالعاتی که به ویژگی‌های «ساختاری» زبان (مانند جنس دستوری) می‌پردازند تا پژوهش‌هایی که تفاوت در الگوهای «کاربرد» را کانون توجه خود قرار داده‌اند. حقوق سوژگیِ نابرابر در تعامل، چشم‌پوشی زنان از

دستور گشتاری یا زبانشناسی چامسکیایی نظریه‌ی زبانی را مبتنی بر تقابل دوتاییِ توانش و کنش درک و صورت بندی می‌کند. این دوگانه ی مشهور، تا اندازه‌ای، میراث دوگانه‌ی سوسوریِ زبان و گفتار است. توانش زبانی ناظر بر آگاهی یا دانشِ ضمنی و ناخودآگاهِ گویشور از ساختار زبان است؛ دانشی که

۱- مقدمه ساخت‌واژه یا صرف در سیر تطوّر زبان شناسی مدرن پذیرای رهیافت های گوناگون و نه چندان همگرایی بوده است. از رویکردهای واژه گرا گرفته تا رویکرد غیر واژه گرای صرف توزیعی یا صرف پراکنده که به پیمانه یا بخش مستقلی با عنوان صرف در دستور قائل نیست. در