چکیده

مطالعات سنتی دربارۀ ناشنوایان بیشتر به ابعاد جسمانی و گاه روانیو آموزشی این پدیده توجه داشته اند. آگاهی از ابعاد جسمانی، روانی و … و جنبه های فرهنگی ناشنوایی موجب شده است که در سه هۀ اخیر برخی از پژوهندگان برای دستیابی به نتایجی دقیق تر و عمیق تر و راه حل هایی مناسب تر به مطالعۀ فرهنگ این گروه روی آورند و بر برخی ویژگی های خاص ناشنونایان تاکید کنند.
ناشنوایی با مسدود کردن یکی از مهم ترین راه های ارتباطی و شناختی موجب می شود که برخی از افراد از شیوۀ متفاوتی برای ارتباط بهره گیرند. این تفاوت مسیر ارتباطی و شناختی تفاوتی را در رابطه معمول زبان و فرهنگ به وجود می آورد؛ به این معنی که زبان به عنوان یک جزو بر فرهنگ به عنوان یک کل اثر گذاشته تا آنجا که می توان آن را یکی از مهم ترین عوامل شکل گیری فرهنگ ناشنوایان به شمار آورد.
در این مقاله فرهنگ ناشنوایان از دیدگاه انسان شناختی و در سه محور فرهنگ مادی، غیرمادی و بخش سازمان یافتۀ فرهنگ تحلیل می شود و تاثیر زبان و شیوۀ ارتباطی خاص بر این عناصر مورد بررسی قرار می گیرد.