چکیده
این مقاله با رویکرد زبانشناسی اجتماعی به توصیف تفاوت های کاربردی واژگان زبان مخفی زنان و مردان پرداخته است. زبان مخفی یکی از گونه های زبان معیار است که در میان جوانان یا گروههای بزهکار جامعه شکل می گیرد. هدف این پژوهش پاسخگویی به این سؤال است که آیا بین فراوانی واژگانی مشاهده شده و فراوانی موردانتظار اختلاف معنی‌داری در بین زنان و مردان وجود دارد یا خیر. به‌این‌منظور، این واژگان با ۶۰ مصاحبۀ حضوری از جوانان ۳۵-۱۵ سالة متروی شهر تهران در زمستان ۱۳۹۵ و با روش نمونه گیری گلوله برفی استخراج شد. این پژوهش کاربردی، توصیفی و با روش مطالعۀ موردی انجام شده است؛ متغیر وابسته فراوانیِ واژگان زبان مخفی، و متغیر مستقلْ جنسیت است. فرض این است که مردان بیشتر از زنان واژه های زبان مخفی را در بین مصاحبه شونده ها بیان می کنند؛ که برای آزمودن آن از روش ناپارامتریک خی 2 استفاده شد. نتایج یافته ها نشان داد میان دو متغیر جنسیت و استفادۀ واژگان زبان مخفی در جامعة آماری این پژوهش تفاوت معناداری وجود ندارد، ولی نتایج بسامد واژگانی دو گروه نشان میدهد که گرایش زنان در بیان دشواژه ها و واژه های تابو، تیره، مرتبط به موقعیت و نقشهای اجتماعی مردان و وابسته به تسلط و قدرت کمتر از مردان است.

 کلیدواژه ها: زبانشناسی اجتماعی، زبان مخفی، جنسیت، دشواژه، تیره، نقش اجتماع