زبان و تفکر، زبان و اجتماع، زبان و فرهنگ

زبان و تفکر، زبان و اجتماع، زبان و فرهنگ

تحلیل زبان‌شناختی کاربرد دشواژه در شهرستان شوشتر

رزا میرزایی و نگار داوری اردکانی

۱- کارشناس ارشد زبان‌شناسی، دانشگاه شهید بهشتی ۲- دانشیار زبان‌شناسی، دانشگاه شهید بهشتی

بازنشر

انتشار نخست:فصلنامه‌ی زبان‌شناسی اجتماعی

بهار سال ۱۳۹۶

چکیده

دُشواژه‌ها به‌عنوان یکی از ابزارهای زبانی توأمان بیانگر عواطف و احساسات فردی و شاخص‌های جامعه‌شناختی هر منطقه است. هدف از انجام این پژوهش، طبقه‌بندی دشواژه‌­های رایج در شهر شوشتر و مطالعۀ تفاوت کاربرد آنها تحت تأثیر متغیرهای اجتماعی سن، جنسیت، قومیت و تحصیلات است. ابزار این پژوهش توصیفی-تحلیلی مشاهده و پرسش‌نامه بود. 140 نفر از میان 160 آزمودنی به سوالات پرسشنامه به‌طور کامل پاسخ گفتند و پاسخ‌ها با توجه به آزمون‌های آماری مورد تحلیل قرار گرفتند. بررسی‌ها نشان داد که هم زنان و هم مردان شهر شوشتر، بیشتر به هنگام عصبانیت و ناراحتی، از دشواژه استفاده می‌کنند و این دشواژه‌ها را می‌توان در یازده طبقه جای داد. نتایج نشان می‌دهد که از بین متغیرهای اجتماعی مورد بحث سن و جنسیت بر میزان به‌کارگیری دشواژه‌ها تأثیر معناداری دارد (015/0P=). مردان بیش از زنان و ردة سنی 15 تا 19 سال بیش از دیگر رده‌ها از دشواژه استفاده می‌کنند. علاوه بر این، قومیت و سطح تحصیلات اثر معناداری بر کاربرد دشواژه‌ها ندارد (89/0P=).

کلیدواژه‌ها: زبان‌ها، گویش‌ها، و لهجه‌های محلی زبان و فرهنگ زبان و متغیرهای اجتماعی، مردم‌شناسی زبان

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *