ابتکاری در فرهنگ هزاره؛ معرفی مقولۀ صفت‌گونه در فرهنگ‌نگاری دوزبانه

لوگوی زبان‌داد

زبان و تفکر، زبان و اجتماع، زبان و فرهنگ

زبان و تفکر، زبان و اجتماع، زبان و فرهنگ

ابتکاری در فرهنگ هزاره؛ معرفی مقولۀ صفت‌گونه در فرهنگ‌نگاری دوزبانه

حسن هاشمی میناباد

حسن هاشمی میناباد

استادیار دانشگاه آزاد اسلامی (واحد اراک) ، پژوهشگر مطالعات ترجمه

بازنشر
انتشار : فصل‌نامه‌ی مترجم، شماره‌ی هشتادوسوم

جمله از تعدادی گروه یا عبارت تشکیل می‌شود مانند گروه اسمی، گروه قیدی، گروه صفتی، گروه قیدی و گروه حرف اضافه. در این گروه‌ها یک واژه یا حرف اضافه هستۀ گروه را تشکیل می‌دهد که ممکن است واژه یا واژه‌های دیگری قبل یا بعد از آن قرار گیرند، اطلاعاتی دربارۀ آن به دست دهند و آن را توصیف یا محدود کنند. در گروه اسمی «هفت تا میز عسلی»، «میز» هسته، «هفت تا» توصیفگر پیشین و «عسلی»توصیفگر پسین است. پس از هستۀ گروه اسمی در فارسی، یا اسم می آید یا صفت. اگر صفتی بعد از اسم بیاید، آن ترکیب را صفت و موصوف می نامیم؛ و اگر اسم بیاید، مضاف و مضاف‌الیه.
در زبان انگلیسی تمایزی به لحاظ دستوری بین اسم یا صفتی که با هسته به کار می‌رود وجود ندارد. در این زبان برای توصیف این مقوله اصطلاح modifier به کار می‌رود که می‌توان برای آن از معادل «توصیفگر» استفاده کرد. توصیفگر واژه یا گروهی از واژه‌هایی است که پیش یا پس از اسم قرار می‌گیرد.

 برای خواندن متن کامل فایلِ پی‌دی‌اِف را از دکمه‌ی پایین دانلود کنید.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *